امروزه ساختمان‌ها از نظر ارتفاع بدون هیچ محدودیتی طراحی ‌می‌شوند. بنابراین کارگران با استفاده از داربست خود را به بالاترین نقاط سازه ‌می‌رسانند و مشغول به کار ‌می‌شوند. اما یک داربست باید دارای چه ویژگی‌هایی باشد و برای ساختن آن باید به چه نکاتی دقت کنیم؟

داربست چیست؟

برای کار در محیط‌هایی با ارتفاع بالاتر از دو متر از نوعی سازه موقت که معمولا از جنس آهن یا چوب است استفاده ‌می‌شود. به این سازه موقت داربست ‌می‌گویند.

انواع داربست

داربست چوبی: این نوع داربست‌ها معمولا ثابت هستند و از نردبان‌های مخصوص، تخته یا پل برای ساختن آن‌ها استفاده ‌می‌شود.

داربست فلزی: داربست‌های فلزی از لوله‌های فولادی با قطر ۴۸٫۳ میلیمتر که به آن‌ها لوله ۵ سانتیمتری گفته ‌می‌شود ساخته ‌می‌شوند. لوله‌ها باید حداقل ضخامت ۴ میلیمتری داشته باشند و به وسیله بست‌های مناسب به هم متصل شوند.

داربست پایه‌دار: از داربست‌های پایه دار زمانی که هدف، راه اندازی سریع داربست است استفاده ‌می‌شود. این نوع داربست نباید بیش از سه ردیف داشته باشد و ارتفاع سکوی کار یا طبقه‌ای که داربست پایه‌دار روی آن قرار ‌می‌گیرد نیز نباید از ۴٫۵ متر بیشتر باشد.

اجزای اصلی تشکیل دهنده داربست

Standard: لوله عمودی است که برای انتقال بار به سطح زمین بکار می‌رود.

Ledger: لوله ای افقی که به لوله استاندارد بسته ‌می‌شود تا از خم شدن آن جلوگیری کند.

Transom: لوله متصل کننده استاندارد بیرونی به درونی.

Platform: سکوی کار.

Base plate: به منظور توزیع بار از یک پایه فلزی بین لوله استاندارد و خاک استفاده ‌می‌شود.

Sole plate:  تخته‌ای کوتاه است که زیر بیس پلیت نصب می‌شود و فشار وارده را توزیع می‌کند. کاربرد اصلی Sole plate برای زمین‌های نرم و سست است.

Plank: تخته‌های استفاده شده در داربست.

Toe board clip: گیره نگه دارنده قرنیز.

Brace: به منظور بالابردن استحکام داربست لوله‌هایی به صورت اریب بسته ‌می‌شوند که به آن‌ها Brace ‌می‌گویند.

Bay length: به فاصله بین دو پایه استاندارد مجاور در طول و رو به روی داربست گفته ‌می‌شود.

Board: چوبی نرم که برای دسترسی به سکوهای کاری از آن استفاده ‌می‌شود و حتما باید در مقابل آتش مقاوم باشد.

Castor: چرخی است که داربست را حرکت ‌می‌دهد.

Coupler: بست اتصال دهنده دو لوله که دو نوع حامل و غیر حامل را شامل ‌می‌شود.

Guard rail: لوله‌ای که به منظور جلوگیری از سقوط افراد حاضر در داربست استفاده ‌می‌شود.

چگونه یک داربست امن را علامت گذاری ‌می‌کنیم؟

برای این که گارگر از امنیت داربست اطمینان حاصل کند از لیبل استفاده ‌می‌شود. لیبل توسط ناظر داربست در ورودی داربست نصب ‌می‌شود و باید در مقابل گرما و سرما و رطوبت و نورآفتاب مقاوم باشد. لیبل سبز به معنای تایید ایمنی داربست و لیبل قرمز به معنای عدم تایید ایمنی داربست است.

مهم‌ترین خطر‌های داربست

خطر سقوط از ارتفاع: در صورتی که در همه نقاط داربست از حفاظ‌های ایمنی استفاده نشود خطر سقوط از ارتفاع افرادی که از داربست بالا و پایین ‌می‌روند را تهدید ‌می‌کند.

احتمال برخورد سر با اشیاء: برای پیشگیری از این اتفاق باید در قسمت بالایی داربست تور ایمنی نصب شود و از قرنیز TOE-BOARD در لبه‌ها استفاده شود. همچنین افراد مشغول به کار در سکو باید حتما از کلاه‌ایمنی و چانه‌بند استفاده کنند.

خطر برق گرفتگی: ممکن است که داربست در کنار سیم‌های برق بنا شود. در این صورت باید با اقداماتی نظیر رعایت فاصله ایمنی از خطوط انتقال برق، از خطر برق گرفتگی پیشگیری کنید.

خطر ریزش داربست: ریزش داربست نه تنها کارگران بلکه سایر افراد در صحنه را نیز ‌می‌تواند با خطر مواجه کند. از این رو با استفاده از ابزار مناسب و اطمینان از اتصال لوله‌ها و رعایت نکات ایمنی از استحکام داربست اطمینان حاصل فرمایید.

نکات ایمنی در هنگام استفاده از داربست

1. 1. حداکثر فاصله پایه‌های استاندارد از هم باید ۲ متر باشد.
   2. همه پایه‌های استاندارد بهتر است در یک خط مستقیم قرار گیرند.
   3. به ازای هر ۲ متر ارتفاع، بین ۶-۷ پله در نظر گرفته می‌شود.
   4. لوله‌ها باید فاقد شکستگی و بریدگی باشند.
   5. از نردبان‌های چوبی و کوتاه برای کار استفاده نکنید.
   6. پله‌ها بهترین وسیله برای دسترسی ایمن به بالای سکو هستند.
   7. اگر بر روی پله از تخته برای عبور و مرور استفاده ‌می‌شود بهتر است حتماً آن را با سیم محکم ببندید.

• تخته داربست با طول کمتر از ۵/۱ متر حداقل به ۲ میله پشتیبان زیری نیاز دارد ولی برای طول‌های بیشتر از ۵/۱ متر حداقل به ۳ میله پشتیبان نیاز دارد.

• یک سکوی مناسب ‌می‌بایست در هر متر مربع بین ۱۵۰ الی۲۵۰ کیلوگرم وزن را تحمل نماید.
• نردبان خطرناکترین قسمت یک داربست ‌می‌باشد.
• زاویه مناسب پایه‌های نردبان و زمین بین ۶۸-۷۵ درجه می‌باشد.
• به ازای هر ۴ متر ارتفاع ۱ متر پایه‌های نردبان به عقب کشیده میشود.

• حتما قبل از کار ازتمام اجزای نردبان بازرسی شود .برای کارهای برقی حتما از نوع عایق آن استفاده شود.

• نردبان مورد استفاده در داربست فلزی بوده و باید یک متر از محل کار بلند‌تر باشد.
• از نردبان‌های چوبی وکوتاه برای کار استفاده نکنید.

فوندانسیون داربست

زمینی که داربست بر روی آن بنا ‌می‌شود باید مقاومت لازم را داشته باشد و خاک آن از نوع کوبیده باشد.

باید از base plate  و sole plate  در زیر لوله‌های استاندارد استفاده شود.

در هنگام استفاده از sole plate ، اندازه استاندارد آن حداقل زیر ۱۰۰۰ سانتیمتر مربع باید باشد و قطر آن نباید از ۲۲۰ میلیمتر تجاوز کند. همچنین اگر از الوار به عنوانsole plate  استفاده ‌می‌شود حداقل قطر آن باید ۳۵ میلیمتر باشد. در مناطق نرم، sole plate  نباید کم تر از ۱۷۰۰ سانتیمتر مربع باشد و هچنین برای مناطق خاص نیز حداقل اندازه آن باید ۳۴۰۰ سانتیمتر مربع باشد.

بازرسی داربست

وظیفه بازرسی از داربست برعهده ناظر داربست است. ناظر باید هر هفته داربست را چک کند و نتیجه بررسی را در دفتر ثبت کند. علاوه برا این، در موارد زیر نیز داربست باید مورد بررسی قرار گیرد:

قبل از نصب

بعد از  شرایط نا‌مناسب جوی

بعد از اینکه داربست دچار صدمه و حادثه شد (مانند تصادف خودرو یا سقوط تیر‌برق)

بعد از صورت گرفتن تعمیرات

برای آشنایی بیشتر و ثبت سفارش  به سایت داربست سیماساز مراجعه کنید .